1948 ஆம் ஆண்டில், ஜார்ஜ் டபிள்யூ. மெக்லாரின் ஓக்லஹோமா பல்கலைக்கழகத்தில் அனுமதிக்கப்பட்ட முதல் கறுப்பின மாணவரானார். ஆனால் ஏற்றுக்கொள்வது சமத்துவத்தை அர்த்தப்படுத்துவதில்லை.
அவர் தனது வெள்ளை வகுப்பு தோழர்களுடன் உட்கார அனுமதிக்கப்படவில்லை. விரிவுரை அரங்குகளில், அவர் பின்னால் உட்கார வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது - சில நேரங்களில் ஹால்வேயில். சிற்றுண்டிச்சாலை மற்றும் நூலகத்தில், அவர் தனித்தனி இடங்களைப் பயன்படுத்த வேண்டியிருந்தது. ஆசிரியர்கள் அவரது கேள்விகளைப் புறக்கணித்தனர். அவர் இல்லாதது போல் வகுப்புத் தோழர்கள் அவரைப் பார்த்தார்கள்.
ஆனால் ஜார்ஜ் வெளியேறவில்லை.
அவர் ஒவ்வொரு நாளும் வந்தார், மேலும் அவர் யாரையும் விட கடினமாகப் படித்தார். அவர் கேட்டார், கற்றுக்கொண்டார், விடாமுயற்சியுடன் இருந்தார். அமைதியாக, கசப்பு இல்லாமல், அவர் தனது பாரம்பரியத்தை உருவாக்கினார்.
விரைவில், ஒரு காலத்தில் அவரைத் தவிர்த்த மாணவர்கள் அவரைத் தேடத் தொடங்கினர் - விளக்கங்களுக்காக, வழிகாட்டுதலுக்காக, உதவிக்காக. அவரது திறமையை புறக்கணிக்க முடியாது.
ஜார்ஜ் மெக்லாரின் பட்டம் மட்டும் பெறவில்லை. அவர் தடைகளை உடைத்து உயர்கல்வியில் இனவெறி நீக்கத்திற்கான அடித்தளத்தை அமைக்க உதவினார். அவரது அமைதியான வலிமை வரலாற்றை மாற்றியது - மேலும் அவரது பெயர் இன்னும் ஓக்லஹோமா பல்கலைக்கழகத்தில் மரியாதைக்குரியதாக வாழ்கிறது.
சில நேரங்களில் மிகவும் சக்திவாய்ந்த எதிர்ப்பு வெறுமனே அழிக்கப்பட மறுப்பதாகும்.
சம வாய்ப்பு மறுப்பு, என்பது உலகெங்கிலும் பல்வேறு ரூபத்தில் நிற வெறியாகவோ, இன வெறியாகவோ, ஜாதி வெறியாகவோ, மத வெறியாகவோ, மனித குலத்திற்கு முன்னேற்றத்திற்கு எதிரான தடைக்கல்லாக இருந்தது. கடுமையான போராட்டங்களுக்குப்பின்னரே தகர்க்கப்பட்டு வருகிறது... இன்னும் முழுமையடையவில்லை.....
No comments:
Post a Comment